Het is crisis. En dan doel ik dit keer eens niet op COVID. Het is crisis in arbeidsland. De jaren van voorspellingen blijken realiteit te worden. Het steeds maar afnemend aantal jongeren die kiezen voor een beroep in de techniek krijgt z’n weerslag. De installatiebedrijven - maar ook bedrijven in de bouw en maakindustrie - ‘wennen’ er al aan dat het invullen van een vacature niet meer een kwestie van dagen is. Het is vissen in een overbeviste vijver.
Verschillende beroepsorganisaties hebben de laatste decennia de noodklokken geluid. Initiatieven uit de sector waren en zijn als druppels op een steeds heter wordende plaat. Er is een nieuwe kijk op de werkelijkheid – noem het een kanteling – nodig vanuit de politiek en het onderwijs.
De invloed van techniek in ons dagelijks leven neemt hand over hand toe. Daarmee ook de beschikbaarheid van deskundige technici. De komende jaren wordt u en uw collega-ondernemers meer en meer geconfronteerd met de kaalslag van de afgelopen jaren. En dat in tegenstelling tot de kansen op - goed betaald! - werk in de technische beroepen.
De lage instroom, gaat gepaard met een relatief hoge natuurlijke uitstroom. Ontgroening en vergrijzing: de technische sector wordt dubbel geraakt. Ik maak mij oprecht zorgen. De spreekwoordelijke visvijver raakt leeg. Het tij wordt niet snel gekeerd. En dat heeft onherroepelijke gevolgen voor bedrijfsvoeringen. Meer dan de hoogste tijd het imago en de reputatie als werkgever eens goed tegen het licht te houden. O ja, dat omvat meer dan alleen een website ‘werkenbij’ of een kekke vacature.
Nieuwe technologische innovaties vragen om technische kennis en kunde op alle opleidingsniveaus. Als er een beroepsgroep te benoemen is waar hoofd- en handen het spreekwoordelijke goud waard zijn, is het de techniek wel. Maar goed, daar hoef ik u vast niet van te overtuigen.
En, hoe hangt de vlag er bij uw potentiële werknemer bij…?
(column: Installateurs Zaken, editie mei 2021)
