Andere tijden
Strak in pak stapte hij parmantig op mij af. Ik schat de man ongeveer rond de 70 jaar en had duidelijk een vraag. “Of ik wist wat de oorzaak is waarom er zoveel jongeren techniek links laten liggen?” De man stelde de vraag vlak na mijn presentatie over de technologische ontwikkelingen in het algemeen en specifiek in de woonomgeving. Samen met ongeveer 599 andere congresgangers – met een gemiddelde leeftijd van 65 jaar! – had hij deze aangehoord. Het verbaasde hem. Zeker omdat er aldus hem “juist nu” zoveel dynamiek en ontwikkeling is in de techniek.
Hij heeft een punt. Dat er minder jongeren voor techniek kiezen, is echter niet van de laatste tijd. Sinds jaar en dag is de keuze voor een techniekopleiding dalende. Een eenduidige oorzaak is niet aan te wijzen. Echter, de geschiedenis laat wel rode lijnen zien.
Zo is techniek uit het straatbeeld verdwenen. De timmerman, loodgieter, elektro-installateur, autogarage…. er was eens een tijd dat de bedrijven gevestigd waren in een (winkel)straat van een dorp of stad. Je liep er bij wijze van spreken dagelijks langs. Tegenwoordig zijn deze bedrijven weggetrokken naar sfeerloze industrieterreinen. Ook denk ik – ondanks dat ik nog niet zo oud ben – aan de tijd dat ik op de lagere school mocht zagen, timmeren en boren. Al lang geleden is dit wegbezuinigd of vervangen door een surrogaatachtige knutseluurtje. En de drang naar kennisonderwijs mogen we niet onderschatten. Nederland moest een kenniseconomie worden. Vervolgonderwijs werd gebundeld naar VMBO, wat al snel een negatief imago kreeg. Met als gevolg: ‘koste wat het kost, dáár gaat mijn kind niet heen’.
En nu schreeuwen de nieuwskoppen het ons toe: ‘Groot tekort aan vaklieden’. Is het tij te keren? Ik geloof van wel. Maar ook dát heeft tijd nodig. Misschien wel méér tijd als de periode van kaalslag.
(deze column is geplaatst in Installateurs Zaken, editie mei 2018)
