Installatiebranche: angsthaas of stuntkip?

,,De installatiebranche is te bang’’ zo werd mij eens medegedeeld. De stellingname werd gedaan in de volgende context: ,,Domotica-installateurs moeten stoppen met onderaanneming en rechtstreeks zaken gaan doen met principalen (=opdrachtgever)’’. De stelling prikkelt en roept vragen op. Zijn wij als branche angsthazen? Bewandelen we blind de platgetreden paden omdat die zo(genaamd) duidelijk en veilig zijn? Of is het juist het tegenovergestelde?
Niet bang
Ik ga de stelling weerleggen: de installatiesector is niet bang! Het proactieve deel van de sector is wel voorzichtig. Vandaag de dag omvatten de technische installaties een aanzienlijke deel van de investering. Verklaarbaar: een gebouw/woning is veel méér dan huisvesting! Juist in dat méér moeten we voorzien zijn van slimme, doordachte en duurzame technologie. Op basis van betrouwbare infrastructuren. Dit vraagt om andere processen en samenwerking. Het is juist de installatiebranche die dit durft te erkennen en daarop handelt. Misschien is deze durf-rol op individueel installateursniveau nog beperkt zichtbaar. En ook dit is verklaarbaar: ze heeft namelijk wel te maken met een omgeving die nog anders denkt, doet én afrekent.
Aanbestedingswet
De ommezwaai naar het rechtstreeks zaken doen met opdrachtgever/eindgebruiker een ideaal, maar binnen (Europese) wet- en regelgeving niet altijd mogelijk. Zelfs niet onder de nieuwe wetgeving die vanaf vandaag ingegaan is. De gedachte achter de stelling is te onderkennen. Het is de wens om principalen te vertalen als: functionele eindgebruiker. Want alleen dan leiden directe contacten er toe dat er gerichter aan het eindresultaat wordt gewerkt. Inclusief toepassing van technologische innovaties en zónder de businesscase meerwerk.
Risico
Binnen de aanbestedingen en de gunmarkt zie je installateurs – in elke omvang – zich in hun aanbod gedragen als stuntkippen. Het is de harde werkelijkheid van onze ontwikkel- en bouwmaatschappij. Zeker nu we in economisch zwaar weer zitten. Gek genoeg kan dat ook dat niet als angsthazerij bestempeld worden. Grote risico’s worden willens en wetens voor lief genomen. En laat het duidelijk zijn ook door de principalen!
Durf
Installaties van vandaag moeten aan andere voorwaarden voldoen dan vroeger. De klant van vandaag wil kwaliteit en duurzaamheid. De zelfbewuste, toekomstgerichte installateur weet daar professioneel houding en invulling aan te geven. Durft de markt dit aan?